قبل از اینکه به مجازات شهادت دروغ بپردازیم باید برای خودمان شفاف سازی کنیم که چه زمانی شهادت کذب است و چه زمانی این شهادت کذب اثبات می‌شود
دو مورد است که باید به آن توجه کرد یکی اینکه شهادت باید از روی قطع و یقین باشد شهادت احتمالی باشد مورد وثوق نیست مثلاً اگر شاهد در اظهارات خود بنویسد یا بیان کند کسی را که دیدم حدس می‌زنم فلانی باشد یا بگوید مطمئن نیستم ولی فردی با شباهت‌های این چنینی را رویت کردم این نوع شهادت دادن شهادت شرعی محسوب نمی‌شود قطع و یقین نیست و هر شهادتی که از جانب شاهد داده می‌شود باید قاطعانه باشد.
مورد دوم شهادت نباید با هم تعارضی داشته باشند مثلاً دو شاهد وجود دارد که شاهد اول مطلبی را بیان می‌کند و شاهد دوم را نقض می‌کند در این صورت شهادت صحیح نیست.
توجه داشته باشیم شاهدی مطلبی را بیان کرد که شاهد دوم آن را نقض کرد یا به نحوی متهم توانست از خود رفع اتهام کند و شهادت شهود مورد وثوق واقع نشد نباید این مورد را با شاهدی که از روی عمد شهادت دروغ می‌گوید اشتباه گرفت اگر شخصی عامدانه شهادت دروغ بگوید حبس برای وی در نظر گرفته شده است ولی اگر شخصی در شهادت خود سهل انگاری کند و یا از روی قطع و یقین نباشد یا تعارضاتی در شهادت شهود وجود داشته باشد نباید آن را مستحق مجازات دانست.
