اجاره ماشین یا به نحوی رنت کردن در بیشتر کشورهای دنیا انجام می‌شود در ایران اجاره ماشین بدون راننده مرسوم نیست مگر در یک سری شهرها با اوضاع و شرایط خاص که در این مقاله قصد نداریم به خوب یا بد بودن این کار بپردازیم صرفاً می‌خواهیم ماهیت حقوقی آن را آشکار کنیم.
اجاره اتومبیل بدون راننده مانند اجاره هر کالای دیگری مثل ملک است منتها شرایط آن متفاوت است در عقد اجاره فرد مستاجر مالک منفعت می‌شود فردی که ماشین را اجاره می‌کند طبیعتاً مدت آن باید مشخص باشد برای ماه یا سال یا روز و ساعت.
حتماً باید توجه کرد که ماشینی که مورد اجاره قرار می‌گیرد از چه نظرهایی سالم و از چه نظرهایی خراب می‌باشد کمتر ماشینی است که تمام اجزای آن سالم باشد پس باید در قراردادهای اجاره خودرو چک لیستی وجود داشته باشد که قطعات خراب را از سالم تشخیص داد که در این صورت دو طرف ادعایی از این بابت نداشته باشند.
البته باید به این نکته اشاره کرد که در قراردادهای اجاره ماشین قرارداد اجاره است یا امانت چرا که گاهی لفظ امانت به اشتباه نوشته می‌شود در قراردادهای مذکور عنوان‌های حقوقی جابجا ذکر می‌شوند که این خود باعث مشکلات بعدی خواهد شد.
یک سری نکات در باره تعیین خسارت احتمالی باید در نظر گرفته شود به عنوان نمونه اگر خودرو تصادف کرد مسئولیت جبران خسارت با چه کسی است موجر یا مستاجر؟
اگر به علتی مانند خرابی خودرو مستاجر نتوانست از آن خودرو استفاده بهینه کند آیا می‌تواند پول خود را پس بگیرد یا خیر؟
آیا مستاجر خودرو صرفاً باید خودش از وسیله نقلیه استفاده کند یا می‌تواند آن را به صورت موقت به کسی بسپارد؟ اگر قطعه‌ای در ید مستاجر بود خراب شد و آن قطعه هیچ ربطی به استفاده از خودرو نداشت مسئولیت با چه کسی است؟
اگر در زمانی که مستاجر خودرو خواست خودرو را تحویل دهد ولی موجر را به دلایلی پیدا نکرد یا نتوانست این کار را انجام دهد آیا کماکان مستاجر مسئولیت پرداخت هزینه‌های اضافی را بر عهده دارد یا خیر؟
تمام این موارد باید به صورت شفاف و روشن در قرارداد ذکر شود ،هر چقدر قرارداد جزئی‌تر باشد طبیعتاً تفسیرهای کمتر و نتایج مطلوبی حاصل می‌شود.
